Klasyfikacja frakcji granulometrycznych utworów glebowych

Wskutek chemicznego i fizycznego wietrzenia skała macierzysta ulega fragmentacji i rozdrobnieniu. W ostatecznym efekcie mineralna część gleby składa się z fragmentów skały macierzystej o bardzo różnej wielkości. Ogólnie wyróżnia się w glebie cząstki szkieletowe o średnicy ponad 1 mm oraz cząstki ziemiste poniżej 1 mm.

Klasyfikacja frakcji granulometrycznych utworów glebowych według przedziału średnic przedstawia się następująco:

  • części szkieletowe

- kamienie powyżej 20 mm

- żwir 20 - 1 mm

  • części ziemiste

- piasek gruby 1-0,50 mm

- piasek średni 0,50-0,25 mm

- piasek drobny 0,25-0,10 mm

- pył gruby 0,10-0,05 mm

- pył drobny 0,05-0,02 mm

- ił pyłowy gruby 0,02-0,006 mm

- ił pyłowy drobny 0,006-0,002 mm

- ił koloidalny poniżej 0,002 mm.

Szkielet stanowi mało czynną część gleby. Spełnia on rolę materiału zapasowego, z którego pod wpływem wietrzenia powstają części drobniejsze. Duża zawartość części szkieletowych w glebach (głównie lekkich) powoduje ich przepuszczalność i przewiewność. W konsekwencji nie są one w stanie utrzymać wilgoci i głęboko przesychają. Piasek gruby i średni wpływa rozluźniające na spoistość gleb, lecz zbyt duża jego ilość zwiększa przepuszczalność i przewiewność. Piasek drobny polepsza właściwości wodne gleb piaszczystych. Pył poprawia właściwości fizyczne gleb piaszczystych, gdyż ma zdolność włoskowatego podnoszenia wody. Ił w niewielkich ilościach zwiększa kapilarność, pojemność wodną, strukturę itp. gleb piaszczystych. Występując w dużych ilościach powoduje słabe zgruźlenie gleby, nieodpowiednie właściwości wodne i powietrzne.

k/klasyfikacja-frakcji-granulometrycznych-utworow-glebowych.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)