W Polsce każda partia nasion poddanych ocenie dla potrzeb Lasów Państwowych jest zaliczana do odpowiedniej klasy jakości. Podstawą do zaliczania nasion do którejś z trzech klas jakości (I, II lub III) lub uznania ich za nasiona nie nadające się do użytku, są wyniki próby kiełkowania lub oceny żywotności (w zależności od gatunku) oraz ich czystość.
Granicznym, najniższym dopuszczalnym poziomem czystości, niezbędnym do zaliczenia danej partii nasion do odpowiedniej klasy jakości, jest poziom czystości średni. W tabeli przedstawiono kryteria zaliczania nasion gatunków tu omawianych do właściwej klasy jakości.
Poziomy czystości nasion według norm obowiązujących w Lasach Państwowych w Polsce
Grupa | Rodzaj i gatunek | Poziom czystości w % | ||
---|---|---|---|---|
wysoki | średni | dopuszczalny | ||
I | Prunus avium Quercus petraea Quercus robur Quercus rubra | 98 | 95 | 90 |
II | Acer platanoides Acer pseudoplatanus Acer saccharinum Carpinus betulus Fagus sylvatica Fraxinus excelsior Tilia cordata | 95 | 90 | 85 |
IV | Alnus glutinosa | 85 | 70 | 50 |
V | Alnus incana | 70 | 50 | 20 |
IV | Betula pendula Betula pubescens | 50 | 30 | 20 |
W tabeli pominięto gatunki nie wchodzące tu w rachubę i całą grupę III.
Jeżeli przy klasyfikowaniu nasion do jednej z trzech klas jakości zdolność i energia kiełkowania odpowiadają różnym klasom, to nasiona zalicza się do klasy niższej. W przypadku gdy pod względem zdolności i energii kiełkowania lub żywotności nasiona odpowiadają I lub II klasie jakości, ale czystość ich jest mniejsza od podanej w tabeli, wtedy w świadectwie oceny podaje się zastrzeżenie co do czystości plonu.
Klasa jakości decyduje o cenie nasion. Zaliczenie nasion do którejś z niższych klas jakości musi znaleźć swój wyraz również przy ustalaniu normy siewnej. Jest oczywiste, że w miarę spadku jakości norma siewna powinna ulec podwyższeniu, jeśli planowana jest nieumniejszona wydajność siewu z jednostki powierzchni szkółki siewnej.