Karagana syberyjska

Caragana arborescens LAM. — karagana syberyjska

Krzew lub małe drzewo wysokości do 6 m, o gładkiej, zielonkawoszarej korze, o gałęziach sztywnych i wyprostowanych; młode pędy owłosione. Pąki jajowatostożkowate, pokryte wieloma czerwonawobrązowymi łuskami.

Liście parzystopierzaste, złożone z 8—12 listków odwrotniejajowatych lub eliptycznie wydłużonych, zaokrąglonych na szczycie i zakończonych wyrostkiem; listki jasnozielone, za młodu obustronnie jedwabisto owłosione. Karagana zaczyna owocować w 3—5 roku życia. Kwitnie w maju po rozwinięciu się liści.

Kwiaty żółte, długości 1,5—2 cm, zebrane po 1—4 w pęczki. Strąki walcowate, wydłużone, długości do 5 cm, pękające i skręcające się przy otwieraniu. Nasiona okrągłe lub eliptyczne, ciemnobrązowe lub szare, dojrzewają w lipcu. Wysiane po zbiorze, kiełkują w 2 tygodnie; przechowywane na sucho do wiosny, wschodzą w ciągu 2—3 tygodni. Zdolność kiełkowania zachowują do 3 lat. Siewka ma liścienie eliptyczne, krótkoogonkowe, pierwsze liście trójlistkowe.

Karagana syberyjska pochodzi z Syberii i Mongolii. Jest krzewem światłożądnym, bardzo odpornym na mrozy i lekkie zasolenie gleby, bardzo niewybrednym w stosunku do gleby; rośnie dobrze na glebach piaszczystych, suchych, jałowych i odznacza się szybkim wzrostem. Wcześnie rozwija liście na wiosnę i ma duże walory ozdobne w czasie kwitnienia. Stosowana jest prawie wyłącznie na żywopłoty. Strzyżenie znosi bardzo dobrze. Roślina miododajna. Najczęściej spotykana forma ogrodowa: zwisająca ('Pendula').

k/karagana-syberyjska.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)