Celem oceny wydajności produkcji szkółkarskiej (inwentaryzacji zapasu materiału sadzeniowego) jest określenie, na podstawie oględzin terenowych i próbnych przeliczeń, ilości materiału sadzeniowego na ocenianej powierzchni produkcyjnej szkółki według gatunku, wieku i klas jakości. Ocenę przeprowadza komisyjnie w okresie jesiennym (wrzesień) nadleśnictwo a kontroluje RDLP.

Przed przystąpieniem do liczenia należy dokonać przeglądu całego obszaru zajętego przez siewki określonego gatunku i wybrać rządki czy taśmy charakteryzujące stan zasiewów na tym obszarze. Dokładne liczenie przeprowadza się tylko na metrowych odcinkach wybranych rządków czy taśm, a całość zapasu ustala na podstawie przemnożenia uzyskanej średniej arytmetycznej przez łączną ich długość na ocenianym obszarze. Liczbę metrowych odcinków wyznaczanych do przeliczeń szczegółowych uzależnia się od wyników siewu. Praktycznie można przyjąć, że w zasiewach równomiernych, przy założonej dokładności oceny zapasu ±10%, powinna ona wynosić maksymalnie 36, a w zasiewach nierównomiernych, przy tej samej dokładności oceny - 78 odcinków. Przy siewach pełnych przeliczenie dokonuje się na 1 m2 grzędy, a liczbę miejsc zmniejsza odpowiednio do 11 i 23.

Materiały uzyskane z oceny stanowią podstawę ustalenia bilansu materiału sadzeniowego oraz analizy szkółkarskiego procesu produkcyjnego.

Możliwie ścisłe określenie zapasu materiału sadzeniowego ma duże znaczenie dla prawidłowego przebiegu dalszych prac w szkółce oraz na przewidywanych do odnowienia czy zalesienia powierzchniach. Następstwem zbyt wygórowanej oceny zapasu jest najczęściej konieczność obniżenia wymagań już przy sortowaniu materiału sadzeniowego i użycie do sadzenia materiału nieodpowiedniej jakości. Obniżenie szacunku zmusza potem do często spóźnionego przekazywania niewykorzystanego materiału odbiorcom z innych jednostek lub niszczenia go szkółce. Powstające z tego powodu straty odbijają się niekorzystnie na organizacji i jakości pracy oraz efektach ekonomicznych nadleśnictwa.