Drewno lipy

Ważnym naszym leśnym gatunkiem hodowlanym i biocenotycznym jest lipa. Wartość użytkowa i znaczenie handlowe drewna tego gatunku są jednak ograniczone. Wpływają na to cechy drewna i występowanie tego gatunku w znacznym rozproszeniu (zwarte drzewostany lipowe zaliczyć należy do dużego wyjątku).

Drewno lipowe zaliczyć u nas należy do najbardziej lekkich i miękkich, a tym samym i najmniej wytrzymałych gatunków; jest łatwo zapalne, szczególnie w stanie suchym. Suszy się dość łatwo, wykazuje małą skłonność do pęknięć desorpcyjnych i do paczenia się. Wymiary wysuszonego drewna mało zmieniają się przy zmianie temperatury i wilgotności względnej otaczającego powietrza (mało „pracuje). Obróbka skrawaniem łatwa; przy piłowaniu wzdłużnym należy stosować duże rozwarcie zębów. Przy struganiu, frezowaniu, toczeniu itp. należy używać ostrych narzędzi, gdyż w przeciwnym wypadku powierzchnia nie jest gładka. Bardzo dobrze daje się szlifować. Bardzo dobre drewno snycerskie. Drewno lipy drobnolistnej gnie się dobrze, zaś szerokolistnej — trudno. Parzenie często powoduje wystąpienie plam. Klei się dobrze, barwi i nasyca się bardzo dobrze (używane do imitowania drewna szlachetnego). Poleruje się i polituruje źle (wchłania dużo politury). Drewno dość mało odporne na działanie kwasów, nieodporne na działanie zasad. Trwałość naturalna mała.

Drewno lipowe ma wygląd bardzo jednolity. Liczne, drobne naczynia rozłożone są w drewnie pojedynczo nieregularnie, dlatego nie widać ich zupełnie gołym okiem; prawie niewidoczne, lub też bardzo słabo widoczne są promienie drzewne. Słoje roczne są przeważnie słabo widoczne. Granice ich otoczone są cienką linią żółtawo-białawą, która jest cokolwiek jaśniejsza od właściwego tła drewna. Okoliczność ta przyczynia się w do odróżnienia drewna lipy od drewna innych gatunków drewna.

Barwa drewna jest żółtawo-biaława, niejednokrotnie bardzo podobna do drewna jodły; odznacza się bardzo mocnym jedwabistym połyskiem (w odróżnieniu od drewna topoli). Drewno jest regularnie zbudowane, wąskolistne. Drewno lipy drobnolistnej zwanej też zimową jest cokolwiek cięższe i wytrzymalsze; ma także nieco większą wartość opałową.

Drewno nie nadaje się zupełnie do celów budowlanych, jako mało trwałe i mało wytrzymałe, stanowi natomiast dobry materiał stolarski (do wyrobu mebli), jako podkład pod okleinę oraz rzeźbiarski i snycerski. Drewno lipowe z zawiłym układem włókien, noszące nazwę „mazer” jest bardzo cenionym materiałem w meblarstwie artystycznym. Drewno bez wad może być dobrym surowcem na zapałki. W związku z małymi jego dostawami przemysł raczej unika jego zakupów. Używane jest na rozmaite drobne wyroby, np. pudełka itp. oraz na klepki do beczek używanych do pakowania przedmiotów suchych, syropów oraz miodu. Dalej drewno lipowe używa się do wyrobu instrumentów muzycznych, zwłaszcza dętych, jak: flety, klarnety i piszczałki do organów. Stanowi wreszcie doskonały materiał do wyrobu wełny drzewnej.

Jako surowiec do wyrobu celulozy i ścieru drzewnego lipina jest bardzo ceniona, daje bowiem doskonałą, mocną i o ładnej barwie celulozę oraz ścier drzewny. Warunkiem jego zakupu przez przemysł celulozowo-papierniczy są dostawy umożliwiające jednorodność wsadu umożliwiającą uformowanie produktu końcowego z jednego gatunku drewna. Zmieszanie drewna lipowego z drewnem innych gatunków stwarza nierównomierne warunki roztwarzania chemicznego czy też rozwłókniania mechanicznego, co musi wpłynąć na obniżenie jakości produktu. Zapewnienie większych dostaw drewna lipowego do jednego zakładu wymaga przyjęcia rozwiązań organizacyjnych przy pozyskiwaniu drewna uwzględniających szersze wykorzystanie składnic. Staranny rachunek ekonomiczny może dać odpowiedź właścicielowi lasu, które z rozwiązań organizacyjnych jest maksymalnie korzystne.

Drewno lipowe, przerobione w drodze suchej destylacji daje doskonałej jakości węgiel drzewny. Węgiel ten różni się od węgla wytworzonego z innych rodzajów drewna tym, że jest bardzo drobnoziarnisty, jednolity i bardzo mocny; nadaje się przeto do rysowania. Oprócz tego lipowy węgiel drzewny bywa używany jako surowiec przy wyrobie prochu strzelniczego, oraz do gładzenia (polerowania) metali (zwłaszcza szlachetnych).

Jako drewno opałowe drewno lipowe jest bardzo słabej jakości; wartość drewna lipy w tym zakresie jest podobna do drewna osikowego.

d/drewno-lipy.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)