Padus serotina (EHRH.) BORKH. (Prunus serotina EHRH.) — czeremcha amerykańska

Drzewo wysokości do 24 (39) m (w Polsce najczęściej krzew, rzadko osiąga 20 m), o wydłużonej koronie.

Kora ciemnobrązowa, pachnąca. Młode pędy nagie. Liście długości 5—12 cm, sztywne, podłużniejajowate lub lancetowate, zaostrzone, na brzegu drobno gruczołkowato piłkowane. Górna strona liści ciemnozielona i błyszcząca, dolna jaśniejsza, owłosiona na nerwie głównym; na ogonku występują niekiedy gruczołki.

Kwiaty kremowobiałe, średnicy do 1 cm, zebrane w walcowate grona, sterczące do góry lub odstające poziomo. Kwitnie w końcu maja, czerwcu, później niż P. padus.

Owoce dojrzewają w końcu sierpnia i we wrześniu, mają barwę zmienną, od czerwonej do prawie czarnej. Dojrzałe owoce czarne, kuliste, średnicy do 1 cm, słodkie. Owoce są jadalne, chętnie spożywane przez ptaki, roznoszące przy tym nasiona.

Czeremcha amerykańska pochodzi z Ameryki Północnej, gdzie obejmuje prawie połowę obszaru wschodniej części USA i fragment południowej części Kanady. Rośnie szybko. Ma bardzo skromne wymagania glebowe i w przeciwieństwie do czeremchy pospolitej może rosnąć na piaszczystych, suchych glebach, najlepiej jednak czuje się na glebach żyznych, głębokich i wilgotnych.

Drewno lekkie, mocne, twarde, czerwonawobrunatne z żółtym bielem, bardzo cenione w USA i używane do wyrobu mebli, galanterii drzewnej i okleiny.

Roślina bardzo ekspansywna, wprowadzana u nas do lasu nie dała dobrych rezultatów, zarówno jako leśny gatunek produkcyjny, jak i fitomelioracyjny.