Sposób użycia ciągnika rolniczego do zrywki zależy od zastosowanego osprzętu. W najprostszych sytuacjach, niestety dosyć często występujących, w naszym kraju, jedynym dodatkowym wyposażeniem jest lina lub łańcuch zrywkowy. Wykonywana zrywka ma wówczas charakter wleczony i wymaga dojechania do każdej sztuki zrywanego drewna. Ten sposób zrywki jest stosowany w trzebieżach późnych (zrywka strzał) i niekiedy w cięciach rębnych (zrywka dłużyc).

Wyposażenie ciągnika rolniczego we wciągarkę znacznie ułatwia i zwiększa wydajność zrywki. Za ich pomocą dociąga drewno do szlaku zrywkowego, a następnie zrywa w sposób półpodwieszony do drogi wywozowej lub składnicy manipulacyjnej.

Wciągarki są produkowane w wersjach jednobębnowych lub dwubębnowych (przeznaczone dla ciągników cięższych o większej mocy). Najczęściej są montowane na trzypunktowym układzie podnośnika hydraulicznego, choć zdarzają się także konstrukcje montowane do ciągnika na stałe. Wciągarki są napędzane z wałka odbioru mocy (WOM) lub hydrauliki wewnętrznej ciągnika. Wciągarką można sterować za pomocą linki lub radia. W tym ostatnim przypadku obsługę można ograniczyć do 1 osoby - kierowca jest równocześnie zaczepowym. W niektórych konstrukcjach dolna część płyty oporowej wciągarki jest specjalnie ukształtowana i pełni funkcje myglarki. Przykładem produkowanej w Polsce wciągarko-myglarki jest jest Herkules 1500.

Dane techniczne wciągarki Herkules 1500

• Klasa ciągnika - 0,6-0,9
• Siła uciągu
  • przy pełnym nawinięciu liny na bęben - 10 kN
  • przy początkowym nawinięciu liny na bęben - 17 kN
• Długość liny
  • 40 m (średnica 10 mm)
  • 50 m (średnica 9 mm)
  • 60 m (średnica 8 mm)
• Masa - 350 kg
• Wymiary
  • wysokość - 1350 mm (bez osłony kabiny kierowcy)
  • szerokość - 1400 mm
  • długość - 825 mm (bez wału przegubowego)
• Sterowanie wciągarką - za pomocą linki

Drewno długie można również zrywać za pomocą specjalnych kleszczy mechanicznych (samozaciskowych) lub hydraulicznych montowanych na trzypunktowym układzie podnośnika.

Źródło: Praca zbiorowa „Poradnik użytkowania lasu” Warszawa 2000