Budowa zbiorowiska roślinnego

W przyrodzie rośliny nie rosną pojedynczo, lecz tworzą zbiorowiska złożone z populacji różnych gatunków.

Populacja to grupa osobników jednego gatunku zamieszkujących określony obszar i mogących się swobodnie między sobą krzyżować (SZWEYKOWSKI 1993).

Układ i wzajemny stosunek przestrzenny roślin w zbiorowisku przedstawia się rozmaicie. Jeżeli wszystkie gatunki mogą dorastać do mniej więcej tej samej wysokości, to zbiorowisko jest jednowarstwowe (np. skupienia porostów naskalnych lub zbiorowiska złożone z samych mchów). Roślinność może układać się w dwie wyraźne warstwy (np. na łące trawy wysokie i rośliny motylkowate, a niżej inne rośliny i mchy) lub też składać się z kilku warstw (np. las z podszyciem krzewów, runem roślinności zielnej i przyziemnym kobiercem mchów).

Często zdarza się, że jeden gatunek przeważa nad wszystkimi innymi, pokrywając całą lub większą część powierzchni zajętej przez dane zbiorowisko, wówczas nazywamy go gatunkiem panującym (np. buk w lesie bukowym, sosna w borze sosnowym). W innych wypadkach mogą to być dwa lub trzy gatunki, które występują mniej więcej w jednakowej ilości, przeważając nad innymi. Bywa i tak, że kilka lub kilkanaście gatunków rośnie razem bardzo obficie, ale żaden z nich nie panuje wyraźnie (np. w zbiorowiskach świeżych łąk kośnych).

W poziomej strukturze przestrzennej zbiorowisk roślinnych zaznacza się wewnętrzne zróżnicowanie, wyrażające się mozaikowatością budowy, co jest związane zarówno z heterogennością środowiska, jak i właściwościami biologicznymi poszczególnych gatunków roślin. Również duża różnorodność występuje w rozmieszczeniu osobników populacji różnych gatunków. Najczęściej spotyka się skupiskowy typ rozmieszczenia osobników, rzadziej losowy i równomierny, oraz szereg form pośrednich.

b/budowa-zbiorowiska-roslinnego.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)