Brzoza ojcowska

Betula x oycoviensis BESS. (B. pendula var. oycoviensis DIPP.) — brzoza ojcowska

Różni się od brzozy brodawkowatej niższym, zwykle krzaczastym wzrostem (do 6 m wys.), mniejszymi liśćmi, zwykle po 3—5 na krótkopędach (u B. pendula po 2—3) i mniejszą liczbą nerwów (4—5 par).

W 1805 roku brzozę tę odkrył BESSER w Dolinie Ojcowskiej i w 1809 r. opisał ją pod nazwą brzozy ojcowskiej. JENTYS-SZAFEROWA (1928, 1953) wykazała, że nie jest ona odrębnym gatunkiem, lecz mieszańcem brzozy brodawkowatej z nie określonym bliżej gatunkiem brzóz karłowatych.

Występuje w Polsce w okolicach Krakowa oraz w lessowym parowie pod Hamernią w Dolinie Ojcowskiej i w Dolinie Bolechowieckiej, na terenach objętych rezerwatem. Ostatnio znaleziono jej nowe stanowiska w Kieleckiem, Wrocławskiem i w Sudetach. Podawana z Czech, Słowacji, Rumunii, płd. rejonów b. ZSRR, Danii i Szwecji.

Gatunek objęty ochroną całkowitą.

b/brzoza-ojcowska.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)