Dla potrzeb urządzania lasu konieczna jest znajomość bieżącego przyrostu spodziewanego (bieżącego przyrostu w przód), który dokona się w okresie obo­wiązywania operatu urządzania lasu. Dokładne określenie tego przyrostu jest niemożliwe. Można wyznaczyć go w przybliżeniu na podstawie przyrostu bie­żącego określonego wstecz oraz opierając się na znajomości prawidłowości przebie­gu przyrostu w czasie i jego zależności od różnych warunków.

Bieżący przyrost miąższości odgrywa dużą rolę przede wszystkim przy ustala­niu rozmiaru użytkowania w lesie o strukturze przerębowej, ale znajduje też za­stosowanie w obiektach zagospodarowa­nych systemem zrębowym czy zrębowo-przerębowym. Przy ustalania różnego ro­dzaju etatów (np. etat według dojrzało­ści, według stanu drzewostanów czy we­dług potrzeb hodowlanych) zapas nie może być traktowany statycznie (według stanu na początek okresu gospodarcze­go), lecz dynamicznie, tzn. że trzeba go powiększyć o przyrost, jaki się odłoży do momentu usunięcia drzewostanów. Jeże­li ustala się etat na okres 10-letni, to do zapasu drzewostanów objętych użytkowaniem rębnym w tym okresie trzeba dodać przeciętnie ich 5-letni bieżący przyrost miąższości. Problem ten ma również swoje odzwierciedlenie w planie cięć. Jeżeli np. drzewostan ma być wycię­ty za 5 lat, to aby określić zapas w mo­mencie jego usuwania, trzeba dodać do obecnej miąższości jej przyrost w najbliż­szym pięcioleciu.