Żyzna buczyna sudecka (buczyna sudecka)
Żyzna buczyna sudecka (buczyna sudecka) — Dentario enneaphyllidis-Fagetum OBERD. 1953 (= Fagetum sudeticum PREISS 1938)
Lasy bukowe w Sudetach występują głównie na wysokości 550—1000 m n.p.m., na stokach o różnej ekspozycji. Płaty ze związku Fagion z przytulią (marzanką) wonną (Galium odoratum = Asperula odorata), żywcem cebulkowym (Dentaria bulbifera) i z innymi eutroficznymi gatunkami, podobnymi jak w buczynie karpackiej, zaklasyfikowane jako Dentario enneaphyllidis-Fagetum są związane ze stosunkowo żyznym podłożem i glebami brunatnymi.
Zajmują one tutaj mniejsze przestrzenie niż kwaśne buczyny należące do zespołu Luzulo-Fagetum i ograniczone są do miejsc, gdzie namywanie przez wodę powoduje wzbogacenie gleby. Zajmują tylko niektóre partie zboczy czy dolin potoków górskich, zwłaszcza w dolnym ich biegu. Buczyny Sudetów mają pewne swoiste rysy w składzie florystycznym.
Gatunkami charakterystycznymi są: żywiec dziewięciolistny (Dentaria enneaphyllos) i jęczmieniec zwyczajny = wydmuchrzyca zwyczajna (Hordelymus europaeus = Elymus europaeus). Od buczyn karpackich odróżnia je częste występowanie kostrzewy leśnej (Festuca sylvtica) oraz sporadyczny udział jodły pospolitej (Abies alba). Od buczyny niżowej (Melico-Fagetum) buczyna sudecka różni się obecnością takich gatunków górskich jak: przenęt purpurowy (Prenanthes purpurea), starzec Fuchs (Senecio fuchsii) i kokoryczka okółkowa (Polygonatum verticillatum).
Zespół Dentario enneaphylidis Fagetum poza Sudetami występuje także na Przedgórzu Sudeckim, wyspowo na Wyżynie Śląskiej i zachodniej części Wyżyn Krakowsko-Częstochowskiej i Przedborskiej.
Na terenach, gdzie zespoły ze związku Fagion nie mają optymalnych warunków rozwoju, występują „buczyny acidofilne” zaliczane do Luzulo-Fagetum DU RIETZ 1923, o runie ubogim w gatunki, przypominające bory mieszane. Buczyny acidofilne mogą także powstawać u nas sztucznie, wskutek zniszczenia naturalnych bogatych zbiorowisk buka przez gospodarkę człowieka. Zmiana składu florystycznego może następować szybko, gdyż gatunki charakterystyczne dla związku Fagion i rzędu Fagetalia są bardzo wrażliwe na zmiany zachodzące w siedlisku, jak zwiększenie oświetlenia, zakwaszenie gleby, grabienie ściółki itp.
W Polsce występują dwa zespoły kwaśnych buczyn: