Sprawca: Piptoporus betulinus (Buli. ex Fr.) P. Karst.

Owocniki patogena są jednoroczne. Na początku kuliste, rozwijają się następnie w konsolę (półkolistą lub nerkowatą) osadzoną na krótkim bocznym trzonie. Po górnej stronie są gładkie i brudnobiałe, mają zawinięty pod spód brzeg i biały, prawie korkowaty miąższ. Hymenofor jest także białawy. Brunatna zgnilizna obejmuje najpierw twardziel, a później biel, rozszerzając się też w martwych pniach i gałęziach. Porażone drewno można łatwo rozetrzeć palcami na proszek.

Sprawcą jest grzyb Piptoporus betulinus (Basidiomycotina, Aphyllophorales). Zakażenia dokonują poprzez rany na drzewie powstałe w hymenoforze zarodniki podstawkowe. Zgnilizna szerzy się bardzo szybko.

Należy jak najprędzej usuwać porażone drzewa, które stanowią źródło zakażenia.

Sprawca Fomes fomentarius (L. ex Fr.) Kickx.

Owocniki są wieloletnie, kształtu kopytowatego, średnicy 10—40 cm. Górna strona jest szara do szaroczarnej (jaśniejsza bliżej brzegu), gładka, szeroko koncentrycznie strefowana i twarda. Miąższ jest ciemnobrązowy, miękki i elastyczny. Wielowarstwowy hymenofor ma płaską lub lekko wklęsłą gładką powierzchnię, koloru szarego albo jasnobrunatnego. Zgnilizna obejmuje biel i twardziel. Drewno najpierw nieznacznie brunatnieje, a później staje się żółtawobiałe, miękkie (wręcz gąbczaste) i widać na jego przekroju cienkie, ciemnobrunatne linie strefowe. Pojawiają się też małe pęknięcia drewna w kierunku promieniowym. Gdy zgnilizna osiągnie to stadium, na zewnątrz ukazują się liczne owocniki sprawcy.

Sprawca, grzyb Fomes fomentarius (Basidiomycotina, Aphyllophorales}, dokonuje zakażenia za pomocą powstałych w hymenoforze zarodników podstawkowych. Następuje ono w górnej części pnia albo przez rany po obłamanych gałęziach. Zakażeniu sprzyja okaleczenie drzew oraz wszelkie czynniki wywołujące ich osłabienie.

Zgodnie z ogólnymi zasadami ochrony żywych drzew przed hubami: 1) unikanie ranienia pni i gałęzi, 2) usuwanie drzew z owocnikami.

Sprawca: Inonotus obliquus (Pers. ex Fr.) Pil.

Na pniach i konarach powstają bardzo charakterystyczne narośle grzybniowe w postaci nieregularnych brył o średnicy do kilkudziesięciu cm. Powierzchnia ich jest czarna, głęboko spękana, twarda i krucha. Po zamarciu drzewa pod korą powstają owocniki patogena w postaci trudno dostrzegalnych i nietrwałych resupinatów, barwy brunatnej. Drewno zostaje szybko opanowane przez białą jednolitą zgniliznę i drzewo przedwcześnie zamiera.

Narośle na pniach chorych drzew są owocnikami wegetatywnymi, tzn. wytwarzają na drodze bezpłciowej zarodniki zwane chlamidosporami, za pomocą których grzyb Inonotus obliquus (Basidiomycotina, Aphyllophorales} się rozprzestrzenia i dokonuje infekcji przez rany. Dopiero w resupinatach powstają zarodniki podstawkowe, które jednak nie odgrywają większej roli w szerzeniu się choroby.

Podobnie jak w przypadku innych zgnilizn drewna. Warto wspomnieć w tym miejscu, że wegetatywne owocniki I. obliquus posiadają, według powszechnego przekonania, właściwości lecznicze w odniesieniu do chorób nowotworowych. Z tego powodu są często poszukiwane i zbierane.

Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” Warszawa 1993