Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
— |
z:zgnilizna-ranowa-swierka [2013/09/15 12:42] (aktualna) |
||
---|---|---|---|
Linia 1: | Linia 1: | ||
+ | ====== Zgnilizna ranowa świerka ====== | ||
+ | |||
+ | **Sprawca:** //Stereum sanguinolentum// (Alb. et Schw., ex Fr.) Fr. | ||
+ | |||
+ | {{ :z:stereum.sanguinolentum.jpg?300x200|Stereum sanguinolentum}} | ||
+ | Wkrótce po zranieniu [[k:kora|kory]] [[s:swierk-pospolity|świerka]], gdy rana jest większa niż 10 cm, osiadają na jej powierzchni zarodniki sprawcy, które niezwłocznie kiełkują, a ich strzępki kiełkowe wnikają do [[d:drewno|drewna]], które ulega białej zgniliznie. Gdy rana zostaje zagojona, rozszerzanie się tej zgnilizny ustaje. Poza pniami [[d:drzewa|drzew]] stojących grzyb atakuje także drewno ściętych świerków, [[s:sosna-zwyczajna|sosny]] i [[j:jodla-pospolita|jodły]], czemu towarzyszy zjawisko czerwonej pasiastości tego drewna). | ||
+ | |||
+ | Owocniki patogena, //Stereum sanguinolentum// (//Basidiomycotina, Aphyllophorales//), można łatwiej znaleźć na drewnie ściętym niż stojącym. Są one skórkowate. Po zadraśnięciu wydzielają ciecz, która po wyschnięciu staje się krwistoczerwona; często przybierają postać resupinatów (górna strona przyrośnięta do substratu, rurkowa na zewnątrz). | ||
+ | Chorobie sprzyjają przede wszystkim zranienia kory, co ma wyraźny związek m.in. z mechanizacją leśnictwa. Należy zatem, z punktu widzenia ochrony przed chorobą, unikać ranienia kory, a jeżeli już do niego dochodzi, przystępować niezwłocznie (najpóźniej w dwa tygodnie po powstaniu rany) do opatrywania ran — wygładzania ich brzegów, dezynfekcji, stosowania środków ograniczających wyparowanie wody i pobudzających wytwarzanie tkanki gojącej. | ||
+ | |||
+ | ---- | ||
+ | Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka "Choroby drzew i krzewów leśnych" Warszawa 1993 | ||