Zaprawianie nasion jest sposobem prostym, tanim, nie wymaga dużego zużycia środków chemicznych. Zaletą jest duża skuteczność w ochronie przed grzybami pasożytniczymi powodującymi przedwschodową i powschodową zgorzel siewek.

Chemiczne zaprawianie nasion można przeprowadzić metodą suchą, półsuchą i mokrą. Znajdujące się obecnie w handlu wieloskładnikowe zaprawy nasienne, jak zaprawa Funaben T czy zaprawa Oxafun T, mają w swoim składzie substancje działające systemicznie i o dość dużym stopniu chronią przed zgorzelą siewek.

W leśnictwie najczęściej stosuje się przedsiewne traktowanie nasion suchymi zaprawami. Suche zaprawianie nasion polega na ich pokryciu cienką warstwą preparatu. Prowadzi się je w zaprawiarkach bębnowych. Do tego zaprawiania używa się niewielkich ilości preparatu od 2 do 5 g/kg nasion. Do małych nasion o nierównej powierzchni stosuje się większą dawkę, do dużych o gładkiej powierzchni - mniejszą. Do półsuchego zaprawiania nasion nadaje się formalina. Preparat ten jest stosowany w dawce 0,2-0,3 1/10 kg nasion. Nasiona wraz z odmierzoną dawką formaliny przykrywa się folią na 1/2 godziny.

Nie należy stosować w leśnictwie zapraw rtęciowych. Gdy zaprawa nasienna ma barwę czerwoną, to zbędne jest przestarzałe miniowanie nasion, wówczas barwa zaprawy również odstrasza ptaki przed wydziobywaniem wschodów, działa więc jako repelent.

W praktyce szkółkarstwa leśnego, nie wykorzystano jeszcze możliwości w ograniczaniu zgorzeli siewek przez otoczkowanie nasion, stosowaniu biopreparatów z użyciem Trichoderma viride - grzyba antagonistycznego w stosunku do sprawców zgorzeli oraz w doborze nasion pod względem pochodzenia, barwy i wielkości.

Stwierdzono, że wysoka odporność na zgorzel przedwschodową nasion sosny o czarnej barwie w stosunku do nasion o jasnych okrywach jest związana z wysoką zawartością w okrywach związków toksycznych dla grzybów, które są sprawcami jej choroby. Brak właściwej ochrony siewek sosny przed zgorzelą powoduje bardzo znaczne straty w gospodarstwie leśnym, gdyż około 60% produkcji materiału sadzeniowego Lasów Państwowych stanowią sadzonki sosny zwyczajnej. Straty są szczególnie duże, gdy dotyczy to drogocennego i deficytowego materiału siewnego, o dobrych właściwościach genetycznych, pozyskiwanego z plantacji i drzewostanów nasiennych przechowywanego w chłodniach.