Abiotyczne czynniki chorobotwórcze

Wysokie temperatury

Różne części drzew są przystosowane do określonych temperatur maksymalnych, po których przekroczeniu chorują. Na skutek przekroczenia tych temperatur dochodzi niekiedy do przedwczesnego opadania liści i igieł, przy czym zjawisko to zaznacza się zwykle silniej wewnątrz korony niż na jej obwodzie.

W szkółkach leśnych, gdzie na skutek silnego nasłonecznienia temperatura gleby przekracza nieraz granicę około 54°C, giną siewki drzew leśnych (porażenie szyi korzeniowej). Bardziej znanym chorobowym następstwem działania wysokich temperatur jest tzw. zgorzelina kory. Polega ona na tym, że wskutek zbytniej bezpośredniej insolacji kora i miazga (kambium) pnia (zwłaszcza w dolnej, nie osłoniętej przez gałęzie partii) ulega zabiciu i wykruszeniu się, za czym idą zwykłe następstwa powstania ran, jak wysychanie zewnętrznych tkanek drzewnych pnia i ich zakażenie przez grzyby rozkładające drewno. Zgorzelina kory występuje częściej na drzewach o cienkiej gładkiej korowinie niż na drzewach o grubej korowinie, ponadto silniej na grubych pniach niż na cienkich. W celu ochrony pni przed zgorzeliną kory należy unikać nagłego odsłaniania drzew wyrosłych w drzewostanie w zwarciu, szczególnie od południa i zachodu. W końcu należy wspomnieć, że nadmierne nagrzanie powierzchni pni liściastych (szczególnie buka i dębu) stwarza w nich niekiedy napięcia prowadzące do pęknięć, zwanych rysami słonecznymi.


Źródło: Karol Mańka. „Fitopatologia leśna”. PWRiL Warszawa. 1998.

w/wysokie-temperatury.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)