Populus maximowiczii HENRY — topola Maksymowicza

Drzewo w ojczyźnie wysokości do 30 m, o szerokiej koronie i rozłożystych konarach.

Kora zielonkawoszara, przez długi czas gładka. Gałązki obłe, początkowo gęsto owłosione, czerwonawe, potem nagie i szare. Pąki wąskostożkowate z łuskami jasnobrązowymi o żółtych brzegach.

Liście długości 6—12 cm, skórzaste, eliptyczne lub eliptycznojajowate, nagle ostro zakończone, ze skręconym wierzchołkiem. Górna strona liścia gładka, ciemnozielona; dolna biaława z żółtawymi naciekami. Obie strony liści delikatnie owłosione (włoski nastroszone). W Polsce występuje klon żeński; owocostany długie (do 25 cm), dojrzewają dopiero we wrześniu; torebki 4-klapowe.

Drewno odznacza się szarawym zabarwieniem oraz dobrze widocznymi słojami na przekroju poprzecznym; nieco mniejszej wartości niż drewno osiki.

Topola Maksymowicza pochodzi z północnej Syberii, Chin, Korei i północnej Japonii. Jest drzewem bardzo charakterystycznym, o prostym strzelistym pniu, o konarach długich i rzadko rozstawionych w regularnych, odległych okółkach, o oryginalnych liściach, wcześnie rozwijających się na wiosnę, w jesieni cytrynowożółtych.

Gatunek odporny na mrozy, choroby i szkodniki, szybko rosnący, ważny w hodowli wartościowych mieszańców, które w znacznym stopniu dziedziczą jej dodatnie cechy. Do mieszańców tych, określanych często jako Populus hybrida, należą m.in. topole: 'Genewa', 'Oxford', 'Nr 194', 'Nr 275', 'Nr 277' — wszystkie znane już u nas, bardzo wartościowe i godne szerszego rozpowszechnienia. Jedne z nich powstały przy współudziale topoli berlińskiej, inne — kalifornijskiej.