Świerk serbski — Picea omorica Purk.

Drzewo jednopienne. Gatunek endemiczny w górach Serbii. Obradza od 30—40 roku życia. Kwitnie na początku maja. Kwiatostany w postaci szyszeczek osadzonych na krótkich szypułkach, męskie jasnoczerwone, a żeńskie fioletowe, osadzone na gałązkach w górnej części korony.

Szyszki dojrzewają w roku kwitnienia. Są błyszczące, jajowate, długości 3—6 cm. Dorastając zmieniają zabarwienie z zielonego na niebieskawe. a ostatecznie czerwonobrązowe. Łuski nasienne są zaokrąglone z odchylonym nieco na zewnątrz, drobno pilkowanym falistym brzegiem. Szyszki dojrzewają już w październiku i dość szybko się otwierają uwalniając nasiona. Konieczny jest więc szybki zbiór.

Nasiona są rdzawobrązowe lub brązowoczarne o kształcie podobnym jak u świerka pospolitego, zbliżonym do kształtu spadającej kropli wody, o krawędziach okrywy nasiennej lekko skręconych. Skrzydełka pomarańczowobrązowe, wielokrotnie dłuższe od nasion, obejmują je łyżeczkowato.

Masa 1000 nasion importowanych świerka serbskiego wynosi 2,6—3,6 g, średnio 3,2 g, a ich zdolność kiełkowania — 87% (Schopmeyer i in. 1974). Nasiona świerka serbskiego wykazują gotowość do kiełkowania, i nie wymagają przed siewem wiosennym specjalnego przygotowania.

Zdjęcie z Plant Gallery - Obrazkowa Encyklopedia Roślin