Świerk biały (świerk kanadyjski)

Picea glauca VOSS (P. canadensis B.S.P., P. alba LINK.) — świerk biały (ś. kanadyjski)

Drzewo w ojczyźnie wysokości 30 (36) m i pierśnicy 1,2 m; gęsta prawidłowa stożkowata, duża korona. Pędy nagie, bardzo jasne, niekiedy prawie białe. Igły niebieskawozielone, sztywne, ale nie kłujące, nastroszone (8—18 mm dł.), na przekroju poprzecznym czworograniaste, przy roztarciu nieprzyjemnie pachnące, jak czarna porzeczka.

Szyszki jasnobrązowe, cylindryczne (3,5—5 cm dł.), połyskujące, łuski szeroko zaokrąglone, całobrzegie, cienkie i elastyczne. Po dojrzeniu opadają w ciągu zimy lub wiosną.

Nasiona (2—3 mm dł.) jasnobrązowe. Zdolność kiełkowania nasion wynosi 15—20%.

Pochodzi z Ameryki Północnej. Występuje na dużych obszarach wschodniej części USA. Na północy dochodzi do tundry, na południu do prerii, rośnie najczęściej nad brzegami rzek i jezior; w górach występuje do 1500 m n.p.m.

Tworzy olbrzymie, lite bądź mieszane drzewostany; żyje 300—350 lat. W tym rejonie stanowi najważniejsze i najbardziej rozprzestrzenione drzewo podstawowe do produkcji papieru.

Uprawiany jest dość często w Polsce, jako odporne na mrozy, światłolubne drzewo ozdobne.

s/swierk-bialy-s.-kanadyjski.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)