Rębnia stopniowa gniazdowo-smugowa IV b

W rębni stopniowej gniazdowo-smugowej połączono dwa rodzaje cięć: cięcia częściowe na gniazdach (gniazda z osłoną), ze stopniowym odsłanianiem grup lub kęp odnowień, oraz cięcia częściowe na smudze wewnętrznej, stopniowo postępujące w głąb drzewostanu. Natomiast na smudze zewnętrznej, znajdującej się pod osłoną boczną przerzedzonego drzewostanu, istnieją warunki dla odnowienia gatunków światłożądnych. W ten sposób powstają dobre warunki przede wszystkim dla odnowień naturalnych jodły, buka i świerka, oraz dla domieszki gatunków światłożądnych.

Szerokość strefy, w której prowadzone są cięcia, w naszych warunkach określono na 150 - 200 m. Szerokość strefy zależy od celu odnowienia - większy udział świerka i gatunków światłożądnych uzasadnia zwiększenie szerokości. Również skrócenie okresu odnowienia wymaga poszerzenia strefy cięć. Przyjmuje się, że okres odnowienia dla strefy wyniesie 30-40 lat, na kolejnych smugach dla świerka około 10 lat, a okres wyprzedzenia dla odnowienia jodły przed świerkiem -10-20 lat.

W pierwszym etapie cięć na części wyznaczonej strefy o szerokości około 60-100 m wykonuje się cięcia grupowe lub zakłada małe gniazda z osłoną o powierzchni około 5 a. Należy wykorzystywać przy tym istniejące kępy odnowień gatunków cienio-wytrzymałych oraz wykonywać cięcia w miejscach występowania drzew nasiennych tych gatunków. W przypadku braku możliwości uzyskania odnowienia naturalnego, na utworzone gniazda należy wprowadzić odnowienie sztuczne. Gniazda należy rozmieszczać nierównomiernie, liczniej w pobliżu frontu cięć (brzegu drzewostanu).

Po osiągnięciu przez odnowienie jodły i buka wysokości około 1 m, rozpoczyna się drugi etap cięć mających na celu uzyskanie odnowienia świerka. Na smudze o szerokości równej około 1 wysokości drzewostanu odnawianego wykonuje się cięcie częściowe obsiewne. Równocześnie należy poszerzyć strefę na odległość zbliżoną do szerokości smugi i dokonać tam cięć w sposób analogiczny, jak w pierwszym etapie tej rębni. Na smudze, po osiągnięciu przez odnowienie świerka wysokości około 0,5 m, wykonywane są kolejne cięcia brzegowe odsłaniające i uprzątające. Front tych cięć powinien być dostosowany do stanu odnowień gatunków cieniowytrzymałych. Nadając mu kształt zatokowy, falisty, uzyskujemy dogodne warunki dla odnowień wszystkich gatunków drzew.

W ostatnim etapie omawianej rębni na powierzchni odsłoniętej (smuga zewnętrzna) powstają warunki dla odnowienia gatunków światłożądnych (sosna, modrzew). W przypadku braku samosiewów gatunki te wprowadza się sztucznie w formie uzupełnień.

Nawrót cięć na kolejnych smugach wynosi około 5 lat i powinien być dostosowany do lat nasiennych. Według Twaroga (1990) w korzystnych warunkach siedliskowych postęp cięć może wynosić do 60 m na dziesięciolecie. W wyższych położeniach górskich należy się liczyć ze znacznie wolniejszym tempem przesuwania się frontu cięć, ograniczającym się nawet do 30 m na dziesięciolecie.


Źródło:
Eugeniusz Bernadzki „Cięcia odnowieniowe” Warszawa 2000
Zasady hodowli lasu

r/rebnia-stopniowa-gniazdowo-smugowa-ivb.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)