Sprawca choroby: Pezicula cinnamomea – Ascomycota, Ascomycetes, Helotiales; Stereum rugosum – Basidiomycota, Basidiomycetes, Russulales
Choroba atakuje dęby czerwone w wieku od 25 lat do średnich klas wieku. Uwidacznia się na części odziomkowej, rzadziej na wysokości 2 – 3 m.
Duże znaczenie gospodarcze ma w Górnośląskim Okręgu Przemysłowym, jak również w miejscach gdzie wahają się poziomy wody gruntowej. Zrezygnowano całkowicie z sadzenia dębu czerwonego na Górnym Śląsku.
Do objawów właściwych należą nekroza komórek miękiszowych, rozszerza się ona ku górze, powstają językowate rany - wykrusza się kora. Rana rok rocznie rozszerza się obejmując cały pień. Łatwość złamań pnia, jasne drobne rzadkie liście, gałęzie zamierają.
Pojawienie się miseczek patogena Pezicula cinnamome. U Stereum rugosum występują owocniki podstawkowe z zarodnikami podstawkowymi, przyrośnięte do drzewa cienkie płaty jak kartka papieru.
Pezicula cinnamome pasożyt względny, Stereum rugosum pasożyt przyranowy, względny.
Pezicula cinnamome pasożyt względny, żyje w żywych tkankach nie powoduje choroby, jednak gdy następuje uszkodzenie kory drzewa, zaczyna działać jako patogen. Stereum rugosum pasożyt przyranowy infekuje przez rany.
Warunki sprzyjające:
Zwalczanie jako takie nie istnieje, aby uniknąć choroby należy wystrzegać się miejsc z odpływami wody gruntowej, zmrozowisk i emisji zanieczyszczeń przemysłowych.