Projektowanie bloków upraw pochodnych

We wszystkich nadleśnictwach, w których znajdują się wyłączone drzewostany nasienne, powinny być zaprojektowane bloki upraw pochodnych wielkości proporcjonalnej do powierzchni tych drzewostanów. Dotyczy to zwłaszcza sosny pospolitej i świerka, dla których należy projektować bloki nie mniejsze niż 30 ha. W nadleśnictwach dysponujących dużymi powierzchniami takich drzewostanów bloki mogą zajmować 50 i więcej hektarów.

Duża powierzchnia bloków zapewnia nieporównywalnie lepsze warunki zapylania i krzyżowania między potomstwami najlepszych drzew określonego drzewostanu, niż małe, 2-3 hektarowe uprawy pochodne, rozproszone wśród drzewostanów z nasion ze skupu nieznanej jakości.

W projektowanych blokach, przeznaczonych pod uprawy pochodne, powinny znajdować się drzewostany w różnym wieku (rębne i bliskorębne), co umożliwi zakładanie zrębów pod uprawy w różnych latach, odpowiednio do zapasów sadzonek. Oczywiście zróżnicowanie to nie może być zbyt duże tak aby realizacja bloku mogła być zakończona przed likwidacją wyłączonego drzewostanu nasiennego. W większych blokach można zakładać 2 (lub więcej) zręby w tym samym roku. W dużych blokach należy tak prowadzić postępowanie, żeby ostatnie uprawy zakładać przed wejściem pierwszych upraw pochodnych w okresie obradzania. Nie powinno się projektować bloków w jednowiekowych drzewostanach.

Przy projektowaniu bloków powinno się dążyć, aby w ich granicach znalazły się także wyłączone drzewostany nasienne. Na ich miejscu muszą bowiem pozostać uprawy pochodne z odnowienia naturalnego lub z sadzenia w celu zachowania reprezentowanej przez nie puli genetycznej.

Bloki upraw pochodnych powinny projektować i następnie zakładać w nich uprawy pochodne także nadleśnictwa nie mające obecnie własnych wyłączonych drzewostanów nasiennych. Materiał siewny lub sadzeniowy należy wtedy brać z Nadleśnictw wskazanych przez RDLP zgodnie z zasadami regionalizacji nasiennej. Jest to najwłaściwszy sposób na poprawienie jakości drzewostanów w tych Nadleśnictwach; do RDLP należy dopilnowanie, aby został on w pełni wykorzystany.

Bloki upraw pochodnych winny być projektowane na siedliskach możliwie zbliżonych do tych w których rosną wyłączone drzewostany nasienne. Zakres zmian w tym zakresie nie powinien przekraczać jednej kategorii siedlisk. Wyklucza się przenoszenie materiału np. z siedliska LM na siedlisko Bs i odwrotnie oraz zakładanie upraw pochodnych w warunkach siedlisk skrajnie ubogich. W przypadku sosny jeśli okaże się to konieczne należy preferować raczej siedliska o jedną kategorię uboższe w stosunku do warunków wzrostu drzewostanu matecznego.

Propozycje lokalizacji bloków upraw pochodnych dostosowane do ilości i powierzchni wyłączonych drzewostanów nasiennych składa Nadleśnictwo do RDLP. Przy projektowaniu bloków Nadleśnictwo może wykorzystać wskazania lokalizacyjne zaproponowane przez BULiGL w trakcie urządzania Nadleśnictwa. Nadleśnictwo winno dopilnować aby w blokach upraw pochodnych zaprojektowano takie rodzaje rębni, które umożliwią realizację zasadniczego celu bloku, a mianowicie uzyskanie uprawy pochodnej określonego gatunku i określonego drzewostanu.

Po zaakceptowaniu przez RDLP bloków upraw pochodnych należy je nanieść na mapę selekcyjną i stopniowo wypełniać uprawami pochodnymi, odpowiednio do zapasu sadzonek z nasion wyłączonych drzewostanów nasiennych. Dla każdego WDN, który w Rejestrze został zapisany jako odrębna pozycja należy projektować odrębne bloki upraw pochodnych. W uzasadnionych przypadkach dopuszcza się za zgodą IBL projektowanie i realizację wspólnych bloków dla kilku drzewostanów w danym Nadleśnictwie jeżeli drzewostany te mają podobny wiek, są podobnej jakości i rosną w podobnych warunkach siedliskowych a ich wzajemna lokalizacja wskazuje, że w przeszłości mogły stanowić jeden drzewostan podzielony w wyniku działań ludzkich lub zdarzeń losowych.

p/projektowanie-blokow-upraw-pochodnych.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)