Produkcja sadzonek pod sztucznymi osłonami z folii i szkła

Kształtowanie warunków wzrostu pod osłonami

Wszelkiego rodzaju osłony pozwalają przede wszystkim regulować w czasie produkcji sadzonek warunki cieplne i wilgotnościowe, i kształtować je tak, aby sprzyjały intensywnej fotosyntezie dwutlenku węgla oraz pobieraniu innych składników pokarmowych.

U zimozielonych drzew iglastych fotosynteza zaczyna się już w temperaturze powietrza od — 6 do — 3°C i zwiększa swoją intensywność w miarę wzrostu temperatury do 15—35°C (średnio 25°C). W wyższej temperaturze — wskutek nasilającego się oddychania — fotosynteza obniża się do wartości zerowej, którą nasze drzewa iglaste osiągają w temperaturze 37—43° C. Również dla drzew liściastych można przyjąć, że fotosynteza przebiega najintensywniej w temperaturze około 25° C; powyżej 35° C nad fotosyntezą zaczyna przeważać oddychanie. Należy również kontrolować temperaturę podłoża, ponieważ wzrost korzeni przebiega najintensywniej w temperaturze 20—22°C, w 25°C słabnie, a powyżej 30° C prawie ustaje. Regulowanie temperatury jest łatwiejsze, jeżeli pod osłoną zainstaluje się urządzenie grzejne i przewietrzające. Na intensywność fotosyntezy i wzrost sadzonek znaczny wpływ ma wilgotność powietrza. Wysoka wilgotność względna powietrza (70—80%) umożliwia intensywniejszą fotosyntezę nawet przy niższej niż optymalna (poniżej 60% pełnej pojemności wodnej) wilgotności podłoża. Natomiast w niskiej wilgotności względnej powietrza (40—50%) zmniejsza się intensywność fotosyntezy, gdyż w organach asymilacyjnych dochodzi do deficytu wody wskutek intensywnej transpiracji.

Znaczny wpływ na intensywność fotosyntezy i szybkość wzrostu sadzonek ma także stężenie dwutlenku węgla w powietrzu. Zwykle jest ono dosyć niskie — 0,032% i w naturalnych warunkach świetlnych, cieplnych oraz wilgotnościowych staje się czynnikiem ograniczającym wspomniane czynniki. Zwiększenie zawartości tego gazu 5-cio, a nawet 10-krotne w powietrzu sprawia, iż sadzonki drzew leśnych mają znacznie większy przyrost i tworzą więcej suchej masy w porównaniu do sadzonek uprawianych przy normalnym stężeniu.

Pewne niewielkie zwiększenie zawartości dwutlenku węgla pod osłonami uzyskuje się dzięki aktywizacji procesów biologicznych zachodzących w podłożu. Istotne zwiększenie można uzyskać w sposób sztuczny, najprościej przez wyłożenie suchego lodu, który jest zestalonym dwutlenkiem węgla. Innym sposobem jest spalanie propanu-butanu w specjalnych palnikach, wyposażonych w system chłodzenia spalin bogatych w dwutlenek węgla. Urządzenie takie zapobiega nadmiernemu zwiększeniu temperatury powietrza, a więc pozwala uniknąć intensywnego wietrzenia, w następstwie którego stężenie dwutlenku węgla osiągałoby wartość wyjściową. W odpowiednich warunkach cieplnych i wilgotnościowych, i dostatecznym zaopatrzeniu sadzonek w składniki pokarmowe większe stężenie dwutlenku węgla może być wykorzystane w fotosyntezie tylko przy dużym dostępie światła oraz właściwej długości dnia. Oświetlenie naturalne musi więc być uzupełnione oświetleniem sztucznym, aby uzyskać natężenie światła wynoszące co najmniej 24000 luxów. W czasie intensywnego wzrostu sadzonki powinny korzystać z długiego dnia, trwającego ponad 12, najlepiej do 16 godzin, a nawet oświetlenia ciągłego.

p/produkcja-sadzonek-pod-sztucznymi-oslonami-z-folii-i-szkla.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:41 (edycja zewnętrzna)