Cechy i właściwości związane z dominującym typem procesu glebotwórczego (pedogenezy) są podstawą wyróżniania poziomów głównych. Poziomy te oznacza się dużymi literami alfabetu łacińskiego, umownie wyrażającymi wyróżniające je cechy.
W klasyfikacji gleb leśnych Polski wyróżnia się 10 poziomów głównych:
O - poziom organiczny,
A - poziom próchniczny mineralny,
E - poziom wymywania (eluwialny),
B - poziom wzbogacania, wietrzeniowy lub wmywania (iluwialny),
C - skała macierzysta (substrat, materiał macierzysty),
G - poziom glejowy,
P - poziom bagienny,
M - poziom murszowy, organiczny,
D - podłoże mineralne nieskonsolidowane,
R - podłoże skalne (lita skała).
Poziomy główne dzieli się na poziomy główne organiczne, zawierające powyżej 20% wagowych materii organicznej (powyżej 11,6% C) i poziomy główne mineralne, zawierające poniżej 20% wagowych materii organicznej (poniżej 11,6% C).