Juglans cinerea L. — orzech szary

Drzewo wysokości do 30 m i pierśnicy do 1 m; kora głęboko spękana, popielata. Młode pędy lepkie, gęsto gruczołkowato owłosione. Pąki szczytowe długie, żółte, owłosione; nad górną krawędzią blizn liściowych występują filcowate poduszeczki włosków.

Liście nieparzystopierzaste, długości 40—70 cm, złożone z 11—19 listków gruczołkowato owłosionych, podobnie jak ogonki liściowe.

Owoce jajowatowydłużone, do 6—12 cm długości i 3—6 cm szerokości; łupina bardzo lepka i owłosiona. „Orzech" o grubo, ostro i głęboko rzeźbionej skorupie; owoce zebrane po 2—5. Gdy stosuje się wysiew wiosenny, nasiona trzeba stratyfikować około 5 miesięcy.

Orzech szary pochodzi ze strefy przymorskiej wschodniej części Ameryki Północnej, gdzie rośnie przeważnie na glebach dobrych i wilgotnych, również żwirowatych lub wapiennych, często wzdłuż rzek. Od orzecha czarnego różni się lepkim owłosieniem liści, pędów i owoców. Jest całkowicie mrozoodporny, ale mniej odporny na suszę niż orzech czarny; średnio światłożądny.

Drewno barwy jasnobrązowej, odznacza się dobrymi właściwościami technicznymi; jest używane do wyrobu mebli i oklein; mniej wartościowe od drewna orzecha czarnego i włoskiego.