Opieńkowa zgnilizna korzeni buka

Sprawcy: Gatunki rodzaju Armillaria

Oprócz wielu znanych i cenionych drzew leśnych (szczególnie iglastych) choroba ta poraża także buki i to we wszystkich klasach wieku.

Objawy

Liście porażonych drzew zamierają i przedwcześnie opadają, a miedzy korą i drewnem korzeni i dolnych części pnia pojawiają się grube śnieżnobiałe płaty grzybni patogena. Płaty te przekształcają się z czasem w podobne do sznurów brązowo zabarwione ryzomorfy (sznury grzybniowe), które z korzeni wnikają do powierzchniowych warstw gleby, gdzie szybko rosnąc mogą zaatakować korzenie sąsiednich, jeszcze zdrowych drzew. Drewno w obrębie działania opieńki ulega rozkładowi zwanemu zgnilizną białą jednolitą. Wokół zabitych drzew lub wokół pozostałych po nich pniaków oraz na nich pojawiają się z czasem liczne kapeluszowe owocniki sprawcy.

Sprawca

Spośród kilku znanych obecnie w Europie gatunków opieńki sprawcą choroby bywa najczęściej gatunek Armillaria mellea sensu stricto należący do rzędu Agaricales (Basidiomycotina). Górna strona kapelusza jego owocników jest barwy od żółtej do miodowej, niemal zupełnie bez łusek. Trzon jest stosunkowo bardzo długi i cienki, o wyrównanej grubości (bez rozszerzeń i bulwiastej nasady), bez łusek, z wydatnym, orzęsionym białym (do żółtego) pierścieniem. Ryzomorfy rosną w glebie szybko, są wykrzywione i bardzo kruche, przeważnie dichotomicznie rozgałęzione. Chorobę mogą powodować także inne gatunki opieńki, głównie Armillaria obscura (opieńka ciemna) i A. bulbosa (opieńka bulwiasta). Resztki po porażonych przez opieńkę bukach i innych drzewach i krzewach liściastych bywają bardzo niebezpieczne dla drzew iglastych, są bowiem rezerwuarami zarazków.


Źródło: Karol Mańka i Małgorzata Mańka „Choroby drzew i krzewów leśnych” 1993

o/opienkowa-zgnilizna-korzeni-buka.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)