Jednostką manipulacyjną powinien być agroekosystem bądź hyloekosystem. Według Oduma (1959), ekosystem jest podstawową funkcjonalną jednostką przyrody, zawierającą zarówno ożywione jak i nieożywione elementy środowiska wzajemnie integrujące i wpływające na jego właściwości, a także potrzebne dla podtrzymywania i rozwoju systemu. Granice ekosystemu bywają z reguły ustalane pragmatycznie, według subiektywnego uznania, na przykład w postaci wytyczonego obszaru lasu o jednolitym wyglądzie. Jednakże raz wytyczony ekosystem może być konkretnie unaoczniony jako układ wpływów i wypływów energii i materii, połączony z otoczeniem, i także jako układ, który pod wpływem różnych zaszłości naturalnych lub sztucznie wyzwolonych może m.in. sprzyjać lub nie sprzyjać określonym chorobom.

Dla celów integrowanej ochrony przed chorobami konkretyzacja ekosystemów leśnych (a także innych) jest konieczna, daje bowiem, przez ich bliższe poznanie, możliwość stworzenia podstaw do świadomego manipulowania tymi ekosystemami w interesie ograniczania występowania w nich chorób drzew leśnych. Czynnikami tego manipulowania mogą być różnego typu zabiegi, jak cięcia pielęgnacyjne, nawożenie, stosowanie preparatów ochrony roślin, podkrzesywanie, preferowanie określonych rębni itp. Wszystkie te zabiegi i ich konsekwencje oznaczają pewne, wspomniane już „wpływy” i związane z nimi „wypływy” z ekosystemu, które — rejestrując je ustawicznie — można modyfikować, m.in. także na rzecz podnoszenia zdrowotności lasów.

Źródło: Karol Mańka „Fitopatologia leśna” PWRiL Warszawa 1998