Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
+====== Jan Miklaszewski ======
+{{ :m:miklaszewski_jan.jpg?nolink&300|}}
+Jan Miklaszewski urodził się 7 lutego 1874 r. w Łowiczu. Był synem Antoniego, urzędnika kolejowego i Konstancji z Wojciechowskich.
+Szkołę realną ukończył w 1894 r., a w 1898 r. - Instytut Leśny w Petersburgu. Już w czasie studiów zaangażował się w działalność Polskiej Partii Socjalistycznej.
+Po ukończeniu studiów pracował w Zarządzie Dóbr Cesarskich w Spale, a następnie w Skierniewicach. Jednocześnie zajmował się działalnością polityczną w PPS oraz prowadził kółko samokształceniowe robotników. We wrześniu 1898 r. został aresztowany za wcześniejszą swoją działalność polityczną w czasie studiów. Po trzymiesięcznym pobycie w więzieniu w Petersburgu został zwolniony, ale pozostał pod nadzorem policyjnym.
+Nie wpłynęło to w znacznym stopniu na dalszą jego działalność. Zamieszkał w Warszawie i jeździł z prasą konspiracyjną do Petersburga, Wilna i Zagłębia Dąbrowskiego. W czerwcu 1900 r. otrzymał posadę kontrolera lasów Ordynacji Zamoyskiej. Zamieszkał w Majdanie Księżopolskim położonym blisko granicy austriackiej na rzece Tanwi. Korzystając ze swobody poruszania się leśników na terenach przygranicznych, zorganizował punkt przerzutu literatury i ludzi. Wśród przeprowadzonych ta drogą ludzi był Józef Piłsudski. Działalność ta spowodowała aresztowanie Miklaszewskiego i osadzenie w X pawilonie cytadeli warszawskiej. Został zwolniony za kaucją dzięki staraniom Jana Gadomskiego i Tomasza Zamoyskiego. Wrócił do dawnej pracy. W tym samym czasie poślubił Eugenię Gadomską, bratanicę Jana Gadomskiego. W listopadzie 1903 r. skazano go na zesłanie, ale udało mu się zbiec do Galicji, gdzie pracował jako leśniczy w lasach krasiczyńskich Sapiehy i jako kontroler leżących na terenie zaboru austriackiego lasów Ordynacji Zamoyskich. Po ogłoszeniu amnestii dla więźniów politycznych w 1905 r. wrócił do Królestwa Polskiego na dawne stanowisko kontrolera lasów Ordynacji Zamoyskich, na którym pozostał do października 1918 r.
+Po powrocie obok pracy zawodowej zajmował się badaniami naukowymi. W 1907 r. na Zjeździe Leśników Polskich w Krakowie ogłosił pracę pt. "Ogólny rzut oka na rozwój leśnictwa w Królestwie Polskim w XIX wieku". Ta pierwsza poważniejsza praca Miklaszewskiego jest ważnym materiałem źródłowym dotyczącym historii leśnictwa w Polsce. Zawiera także krytyczną ocenę metod urządzania lasu w Królestwie Polskim. Zjazd zdecydował o rozszerzeniu działalności Galicyjskiego Towarzystwa Leśników na cały obszar ziem polskich. Miklaszewski został łącznikiem na teren Królestwa Polskiego.
+Nie zaniedbywał prac naukowych, zwłaszcza o charakterze historycznym i historyczno-statystycznym. Nawiązał, trwającą od 1907 do 1914 r., współpracę z "Sylwanem". Od 1910 r. do początku wojny był redaktorem "Leśnika Polskiego".
+W czasie I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej. Po wojnie został powołany na stanowisko szefa Sekcji Lasów Głównego Zarządu Dóbr Państwowych, czyli powierzono mu organizację leśnictwa w niepodległej Polsce.
+W 1921 r., po utworzeniu Departamentu Leśnictwa w Ministerstwie Rolnictwa i Dóbr Państwowych, został jego dyrektorem. Zajmował to stanowisko przez 10 lat, aż do likwidacji tego departamentu i utworzenia Dyrekcji Naczelnej Lasów Państwowych.
+Położył podwaliny pod leśne prace doświadczalne i badawcze stwarzając ich metodykę, umożliwiając ich przeprowadzanie i realizując wiele prac, głównie statystyczno-leśnych i ekonomiczno-leśnych. Wydał opracowanie "Lasy i leśnictwo w Polsce". Było to dzieło o znaczeniu światowym, zaliczone w 1929 r. przez Międzynarodowy Instytut Współpracy Intelektualnej w Paryżu do najlepszych dzieł fachowej literatury światowej. Parę lat później Senat Akademicki SGGW przyznał Miklaszewskiemu nagrodę za tę pracę.
+Będąc dyrektorem Departamentu Leśnictwa brał udział jako delegat rządu w Międzynarodowy Kongresie Leśnym w Rzymie w 1926 r. i Międzynarodowym Kongresie Leśnych Zakładów Badawczych w Sztokholmie w 1929 r. W 1930 r. został członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Leśnego oraz członkiem honorowym Naukowego Finlandzkiego Towarzystwa Leśnego.
+Po likwidacji Departamentu Leśnictwa przeszedł na emeryturę, a działalność jego związała się z Wydziałem Leśnym SGGW. Od 1931 do 1936 r. wykładał tam politykę leśną oraz administrację i rachunkowość leśną. Brał czynny udział w pracach Wydziału będąc delegatem docentów do Rady Wydziału.
+W 1932 r. został habilitowany jako docent administracji i polityki leśnej. Od 1935 r., tj. po śmierci Władysława Jedlińskiego, wykładał urządzanie lasu i statystykę leśną. W tym czasie jego habilitacja została rozszerzona na urządzanie lasu, a w 1935 r. został minowany profesorem zwyczajnym urządzania lasu.
+Wybrano go na przewodniczącego Komisji Doświadczalnictwa Leśnego SGGW i redaktora wydawanego przez nią "Doświadczalnictwa Leśnego". W latach 1935/36 był prodziekanem Wydziału Leśnego, a w latach 1936/37, 1937/38 i 1938/39 - rektorem SGGW. Za jego rektoratu wybudowano nowy (drugi) pawilon uczelni i zabudowania w lasach szkolnych w Rogowie.
+Był prezesem Rady Naczelnej Towarzystwa Popierania Plantacji Miast Rzeczypospolitej, przewodniczącym Komisji Komitetu Warszawskiego Państwowej Rady Ochrony Przyrody do opracowania projektu planu regionalnego Warszawy. Po śmierci prof. Jedlińskiego został przewodniczącym Komisji Terminologii Leśnej opracowującej leśny słownik terminologiczny. Był też przewodniczącym Komisji Typologicznej.
+W 1939 r. został ponownie wybrany rektorem SGGW i pozostał nim aż do śmierci. W czasie, kiedy szkolnictwo zeszło do podziemia troszczył się o pomoc naukowo-dydaktyczną dla studentów i opiekował personelem uczelni. Należał do grupy pięciu osób, która stała na czele tajnej oświaty w Polsce. Nosił pseudonim "Zagłoba".
+W czasie okupacji, mimo wielu obowiązków, prześladowany przez gestapo, znalazł jeszcze czas na badania ekonomiczno-leśne. Ich wyniki zostały opublikowane w pierwszym, powojennym numerze "Sylwana".
+Zmarł nagle w Warszawie 5 lutego 1944 r. Ponieważ był ścigany przez gestapo, ukrywał się pod nazwiskiem Władysława Baranowskiego. Pod tym nazwiskiem został pochowany.
+Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Komandorskim I kl. Orderu Finlandzkiego Białej Róży.
+Po wojnie uczczono zasługi Jana Miklaszewskiego napisem wyrytym na kamieniu pamiątkowym znajdującym się w lasach Doświadczalnych SGGW w Rogowie oraz tablicą pamiątkową na tzw. domu profesorskim przy ul. Kieleckiej 46 w Warszawie, w którym mieszkał, a w czasie okupacji również prowadził nauczanie. Imieniem Miklaszewskiego nazwano ulicę na Ursynowie Płd. w Warszawie, a w 1986 r. nadano także jego imię Technikum Leśnemu w Rzepinie. Jego imię nosi również grupa modrzewia polskiego w Państwowym Nadleśnictwie Skarżysko.
+----
+Autor: W. Mierzecka "Rolniczy Magazyn Elektroniczny"

m/miklaszewski-jan.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)