Syringa josikaea JACQ. — lilak węgierski (lilak Josiki)

Wyniosły, zwarty krzew, wysokości do 4 m, o gałęziach dość sztywnych, skąpo pokrytych przetchlinkami. Młode gałązki okrągłe, ciemnozielone.

Liście od szerokoeliptycznych do podługowatoeliptycznych, niekiedy jajowate, na wierzchołku zaostrzone, klinowate u nasady (6—12 cm dł.), na brzegach orzęsione; ciemnozielone i błyszczące, na dolnej stronie sine i lekko owłosione na nerwach.

Kwiaty lilafioletowe, pachnące, zebrane w dość wąskie i gęste wiechy, długości 10—18 cm, wyrastające z pąków szczytowych. Kwitnie w połowie czerwca.

Lilak węgierski pochodzi z Siedmiogrodu, Węgier i Karpat Wschodnich (występuje w Bieszczadach Wschodnich poza granicami Polski), gdzie rośnie w dolinach rzek z olchą i iwą na słonecznych zboczach gór na wysokości 400—700 m n.p.m.; endemit wschodniokarpacki. Jest najpopularniejszym z „botanicznych” gatunków, ale niezbyt często spotykanym i mniej ozdobnym od innych.