Łęgi olszowe, jesionowe i wiązowe

Łęgi olszowe, jesionowe i wiązowe (kl. Querco-Fagetea, zw. Alno-Padion)

Zespoły leśne z klasy Querco-Fagetea związku Alno-Padion występują na glebach wilgotnych lub mokrych, bardzo żyznych, o odczynie słabo kwaśnym, obojętnym lub nawet zasadowym. Nie zajmują one większych przestrzeni, tworząc „okrajki” na brzegach innych zbiorowisk leśnych. Powstają w miejscach, gdzie woda stale przesiąka lub na terenach zalewanych i podtapianych okresowo wodą.

W skład tych zbiorowisk wchodzi szereg gatunków drzew, a przede wszystkim jesion, wiązy, klon, jawor, obie olchy, czeremcha i inne.

Runo jest bogate i rozwinięte bujnie, z charakterystycznymi gatunkami łęgowymi: czyściec leśny (Stachys sylvatica), merzyk falisty (Mnium undulatum), kostrzewa olbrzymia (Festuca gigantea), przy czym charakterystyczny jest tu duży udział gatunków wspólnych z grądami, zwłaszcza z grądami niskimi, takich jak: prosownica rozpierzchła (Milium effusum), czworolist pospolity (Paris quadrifolia), gajowiec żółty (Galeobdolon luteum), kopytnik pospolity (Asarum europaeum), turzyca leśna (Carex sylvatica), bodziszek cuchnący (Geranium robertianum), podagrycznik pospolity (Aegopodium podagraria).

Gatunkami wyróżniającymi łęgi są: wiązówka błotna (Filipendula ulmaria), knieć błotna (Caltha palustris), gwiazdnica gajowa (Stellaria nemorum), jaskier rozłogowy (Ranunculus repens), czartawa pospolita (Circaea lutetiana), ostrożeń warzywny (Cirsium oleraceum), tojeść rozesłana (Lysimachia nummularia).

Mimo odrębnego charakteru, zbiorowiska ze związku Alno-Padion zajmują stanowisko pośrednie między zespołami bagiennymi rzędu Alnetalia a lasami związku Carpinion. Są one suchsze niż Ribo nigri-Alnetum a wilgotniejsze niż grądy. W terenie często występują one w miejscach pomiędzy płatami tych zespołów. Jednocześnie wyraźnie wykazują łączność z łęgami topolowo-wierzbowymi, z którymi mogą sąsiadować w dolinach rzecznych.

l1/legi-olszowe-jesionowe-i-wiazowe.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)