Kraina Śląska (V).

Kraina Śląska zajmuje południowo-zachodnią, przedsudecką część Polski. Lesistość krainy przeciętna - 26,3%, zbliżona do średniej krajowej.

Klimat krainy zalicza się do typu klimatu podgórskich nizin i kotlin. W układzie warunków klimatycznych krainy zaznacza się wpływ klimatu atlantyckiego od północnego zachodu, stopniowo malejący ku wschodowi, a także zależność od konfiguracji terenu. Najcieplejsza jest część środkowa i zachodnia Niziny Śląskiej. Opady w krainie są ogólnie dość wysokie i wahają się od 600 do 700 mm roczne. Średnia trwałość pokrywy śnieżnej na nizinie Dolnego Śląska wynosi poniżej 40 dni w roku i jest najniższa w Polsce. Na pozostałym obszarze wzrasta do 60-90 dni. Zima trwa od 70-80 dni na zachodzie i w środkowej części do 90 dni na Wyżynie Ślaskiej i wschodzie krainy. Okres wegetacyjny na zachodzie oraz wzdłuż Odry na Nizinie Śląskiej należy do najdłuższych w Polsce i trwa około 220 dni. W reszcie krainy jest nieco krótszy i wynosi około 210-200 dni.

Cała prawie kraina leży w zasięgu zlodowacenia środkowopolskiego, a tylko drobne jej fragmenty na Pogórzu Sudetów wchodzą w obszar zlodowacenia krakowskiego. Konfiguracja terenu krainy jest bardzo urozmaicona. Wzniesienia dochodzą do 100-150 m. Do najwyższych wzniesień należą: Góra św. Anny (385 m n.p.m.), Ostrzyca (501 m n.p.m.) i Ślęza (718 m n.p.m.). Różnicom wysokości wzniesień odpowiadają różne utwory geologiczne i różne gleby. Na południe od Szprotawy rozciąga się pole sandrowe z suchymi i ubogimi piaskami, tworzące lesisty region geograficzny, tzw. bory dolnośląskie. Na południe i na wschód od pola sandrowego ciągną się torfowiska. Koło Głogowa i Lubina występują gleby gliniaste i iły. W dolinach rzek Odry i Baryczy występują gleby aluwialne. Na południe od Wrocławia występują rędziny, a na Przedgórzu Sudeckim ciągnie się pas lessów. Na lewym brzegu Odry od Legnicy do Opola zalegają piaski i piaski gliniaste. Między Opolem a Koźlem występują piasto suche i wydmowe.

W krainie reprezentowane są wszystkie nizinne typy siedlisk. Rozmieszczenie ich jest dość nierównomierne. Wśród siedlisk leśnych najliczniej występuje bór świeży - 25,8%, bór mieszany świeży -24,1%, las mieszany świeży - 12,7%, bór mieszany wilgotny - 11,4%. Charakterystyczny dla krainy jest wysoki udział siedlisk wilgotnych. Łączny udział tych siedlisk wynosi 25%.

Do charakterystycznych gatunków lasotwórczych w Krainie Śląskiej należą: świerk, jodła i buk. Występują one w całej krainie w granicach swego naturalnego zasięgu geograficznego. W składzie gatunkowym drzewostanów występują wszystkie gospodarczo ważne gatunki drzew leśnych. Ich udział w poszczególnych drzewostanach jest uwarunkowany żyznością gleb. Na glebach lessowych występują drzewostany bukowe i bukowo-mieszane z domieszką dębu i jodły. Udział świerka zwiększa się w miarę posuwania się na południe i w teren wyżej położony. Lasy charakteryzują się występowaniem oprócz drzewostanów sosnowych (73,5%) również drzewostanów świerkowych (6,7%) i dębowych (9,8%). Udział drzewostanów jodłowych i bukowych sporadyczny.

W Krainie Śląskiej występują większe kompleksy leśne. Lasy tej krainy uległy w znacznej mierze przekształceniu pod wpływem silnie rozwiniętej gospodarki przemysłowej. Potencjalna produkcyjność siedlisk średnia (7,12 m3/ha rocznie), nieco wyższa niż przeciętnie w kraju. Zasobność drzewostanów przeciętna -156,2 m3/ha.

Kraina Śląska dzieli się na 6 dzielnic:

1. Dzielnica Równiny Dolnośląskiej - lesistość wysoka, wyższa niż przeciętnie w krainie; potencjalna produkcyjność siedlisk średnia, lecz jednocześnie najniższa w krainie; zasobność drzewostanów bardzo niska. Przeważają tu ubogie siedliska z glebami piaszczystymi, suchymi i silnie zbielicowanymi. Północną część Niziny Śląskiej pokrywa kompleks leśny - Bory Dolnośląskie. Lasy te zawsze należały do wielkich właścicieli ziemskich. Niewłaściwa gospodarka spowodowała degradację siedlisk. Obecnie dominują siedliska borowe, a siedliska lasowe zajmują tylko 3% powierzchni leśnej.

2. Dzielnica Wrocławska - lesistość dzielnicy ogólnie niska; potencjalna produkcyjność siedlisk średnia, zbliżona do przeciętnej w krainie; zasobność drzewostanów wysoka, wyższa niż średnia w krainie.

3. Dzielnica Przedgórza Sudeckiego i Płaskowyżu Głubczyckiego - lesistość dzielnicy bardzo niska; potencjalna produkcyjność siedlisk średnia, przy czym najwyższa w krainie; zasobność drzewostanów wysoka, wyższa niż średnia w krainie.

4. Dzielnica Równiny Niemodlińsko-Grodkowskiej - lesistość w mezoregionie Równiny Grodkowskiej bardzo niska a w mezoregionie Równiny Niemodlińskiej średnia; potencjalna produkcyjność siedlisk średnia, nieco wyższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów bardzo wysoka i jednocześnie najwyższa w krainie.

5. Dzielnica Równiny Opolskiej - lesistość wysoka, znacznie wyższa niż przeciętnie w krainie; potencjalna produkcyjność siedlisk średnia, nieco niższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów nieco wyższa niż średnia w krainie.

6. Dzielnica Kędzierzyńsko-Rybnicka - lesistość dzielnicy średnia; potencjalna produkcyjność siedlisk średnia, nieco wyższa niż przeciętnie w krainie; zasobność drzewostanów niższa niż średnia w krainie.

k/krainie-v.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:40 (edycja zewnętrzna)