Różnice
Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.
| — |
k:kostur [2013/09/15 12:40] (aktualna) |
||
|---|---|---|---|
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | ====== Kostur ====== | ||
| + | {{ :k:kostur.jpg?nolink&300|}} | ||
| + | |||
| + | **Kostur** (lancet) jest narzędziem, którego częścią roboczą jest klin stalowy, który rozcina [[g:gleba-leśna|glebę]] i wyciska szparę, osadzony na trzonku zakończonym rękojeścią. | ||
| + | |||
| + | Kostur znormalizowany typu IBL nr 1 przeznaczony jest do pracy na glebach piaszczystych. Na glebach gliniasto-piaszczystych, a więc zwięźlejszych, zadowalającą szparę daje kostur znormalizowany typu IBL nr 2. Równie dobre rezultaty dają kostury wykonane całkowicie z metalu. Na gleby kamieniste opracowany został kostur o przekroju kołowym. Przy sadzeniu używany jest czasem także drewniany kosturek, który służy do obciskania gleby wokół sadzonek. | ||
| + | |||
| + | Kostur nie może być ani zbyt lekki, ani zbyt ciężki, powinien natomiast lekko wchodzić w ziemię, tzn. zagłębiać się w niej stopniowo, bez dużego wysiłku ze strony robotnika, oraz wykonywać szparę odpowiedniej szerokości i formy. Najważniejszą częścią roboczą kostura jest jego łopatkowate rozszerzenie. Od kształtu, ciężaru i mocy tej części zależy sprawność narzędzia. Należy uważać, aby klinowate ostrze u dołu nie zostało stępione, aby boki klina były gładkie i równo schodziły ku ostrzu, aby wszystkie części kostura były odpowiednio połączone. | ||
| + | |||
| + | W krajach o tradycyjnie wysokim poziomie techniki leśnej nadal przywiązuje się duże znaczenie do ulepszania najprostszych narzędzi ręcznych. Szczególne osiągnięcia na tym polu mają te kraje, w których znaczny procent powierzchni trudno dostępnych wymaga ręcznego zalesiania wielkich obszarów. Np. w krajach skandynawskich stosuje się w praktyce dwa typy kosturów: Pottiputki - produkcji fińskiej i szwedzki kostur firmy Nordfor. Narzędzia te znacznie różnią się od powszechnie u nas używanych kosturów. | ||
| + | Kostur Pottiputki przeznaczony jest do sadzonek z osłoniętą częścią korzeniową. Osłonę stanowi papierowa tulejka, która po wysadzeniu rozkłada się w glebie. W zależności od [[g:gatunek|gatunku]] i wieku sadzonki średnica tulejki może wynosić 38, 50 lub 60 mm, a długość 60 lub 75 mm. Kostur składa się z metalowej rury zakończonej u dołu stożkowatym dwuczęściowym ostrzem, z uchwytu do trzymania, spustu do zamykania ostrza oraz z dwóch przycisków pedałowych. Ciężar jego wynosi 2,5 kg i jest nieznacznie cięższy niż kostur tradycyjny. Jego długość - 95 cm umożliwia pracę w pozycji wyprostowanej. Kostur wyprodukowany przez szwedzką firmę Nordfor jest przeznaczony wyłącznie do sadzonek [[d:drzewa|drzew]] iglastych. Konstrukcję jego stanowi zwężająca się ku dołowi rynna o przekroju wieloboku. Na końcu rynna przechodzi w klinowate ostrze, otwierane za pomocą kabłąkowatego pedału. Masa kostura 2,5 kg, wysokość - 1 m. | ||
| + | ---- | ||
| + | Źródło: Elżbieta Murat "Poradnik hodowcy lasu" 1999 | ||