Karczowniki służą do pozyskiwania drewna pniakowego (karpiny). Karczowanie można przeprowadzać bezpośrednio po ścince drzew, pozyskuje się wówczas karpinę świeżą lub po pewnym czasie i wtedy uzyskujemy karpinę przemysłową (dojrzałą).
Ze względu na źródło energii rozróżnia się karczowniki o napędzie ręcznym i mechanicznym.
Odmienne rozwiązanie konstrukcyjne prezentuje harwester do pozyskiwania karpiny zbudowany na początku lat siedemdziesiątych w Finlandii przez Kyōsti Pallari'ego. Maszyną bazową była w tym przypadku koparka podsiębierna na podwoziu gąsienicowym. Specjalny osprzęt składa się z głowicy karczująco-rozdrabniającej, zamontowanej na końcu żurawia hydraulicznego i pojemnika na pozyskaną karpinę. Mniejsze karpy są wydobywane w całości, natomiast większe lub silniej ukorzenione są rozcinane za pomocą noża głowicy i wydobywane w kawałkach.
Inną metodą mechanicznego pozyskiwania karpiny jest obalanie całych drzew z korzeniami przy użyciu ciągnika z wciągarką i dwukółki lub wałka. Linkę zaczepową wiesza się na pniu drzewa na wysokości równej 1/5-1/4 jego wysokości i dopina do liny głównej wciągarki. Dwukółkę lub wałek umieszcza się od strony planowanego obalania drzewa. Ciągnik powinien znajdować się co najmniej w odległości równej podwójnej wysokości drzewa. Odcięcie karpy może nastąpić po obaleniu drzewa lub po jego zrywce na składnicę przyzrębową.
Źródło: Praca zbiorowa „Poradnik użytkowania lasu” Warszawa 2000