Jałowiec halny

Juniperus communis L. ssp. alpina (SUTER) CELAK (J. communis var. saxatilis PALL., J. nana WILLD.) — jałowiec pospolity odm. halna (j. halny)

Niski, płożący się krzew wysokogórski (zwykle 20—50 cm wys.). Gałązki ma krótkie, gęste; igły krótsze (4—8 mm) niż u jałowca pospolitego i stosunkowo szerokie, ostro zakończone, bardzo gęsto osadzone (krótkie międzywęźla) i mniej odstające. Górna strona igieł silnie wgłębiona, z bardzo szerokim kredowobiałym paskiem; dolna strona zaokrąglona, błyszcząca, ciemnozielona.

Rośnie wysoko w górach jako krzew płożący się, tworzący nieraz gęste zarośla (Babia Góra). W Tatrach występuje już w reglu dolnym i sięga do 2000 m, w Alpach do 3750 m n.p.m. Przede wszystkim rośnie ponad górną granicą lasów w pasie kosodrzewiny na suchych, słonecznych i ubogich bezwapiennych zboczach. Poza Alpami i Tatrami rośnie w Sudetach, w Górach Olbrzymich, w Pirenejach, brak go natomiast w Wogezach i Szwarcwaldzie. Rośnie także na Uralu, Ałtaju i w Himalajach. Oprócz gór spotyka się go na całym obszarze roślinności arktycznej dalekiej północy, gdzie rośnie w tundrach Europy, Azji i Ameryki.

Jest to więc element flory arktyczno-alpejskiej. W Polsce poza wysokimi górami jałowiec halny rośnie na nizinach w okolicy Ełku na Mazurach oraz na wrzosowisku bielawskim koło Pucka. W miejscach tych jałowiec halny występuje jako relikt z epoki lodowcowej.

j/jalowiec-halny.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)