Jałowiec chiński

Juniperus chinensis L. — jałowiec chiński

Krzew lub drzewo dorastające w ojczyźnie do 20 m wysokości, o bardzo różnym pokroju, podobne do jałowca wirginijskiego. Pędy pokryte igłami lub łuskami. Igły (8—12 mm dł.) z zielonym paskiem i białymi brzegami na stronie górnej, ułożone zwykle po 3 w okółkach, rzadko nakrzyżlegle (odwrotnie niż u J. virginiana). Łuski drobne (1,3—1,5 mm dł.), przylegające czubkami do powierzchni pędów, z wgłębionym gruczołkiem na grzbiecie są nieco większe, a pędy pokryte nimi — nieco grubsze i bardziej wałeczkowate niż u J. virginiana.

Krzewy jednopienne lub dwupienne. Szyszkojagody różnego kształtu i wielkości (5—11 mm), ciemnobrązowe, pokryte grubą warstwą mączystego nalotu woskowego; dojrzewają w drugim roku: nasion zwykle 2 lub 3.

Występuje w Chinach, Mongolii, Korei i Japonii.

Często uprawiany w celach ozdobnych, zwłaszcza w odmianie krzewiastej, podobnej z wyglądu do Juniperus sabina i odmian Juniperus virginiana.

j/jalowiec-chinski.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)