GRUSZA POSPOLITA — Pyrus communis L.

Występuje w warunkach klimatu środkowej i zachodniej Europy, a także w umiarkowanie kontynentalnym klimacie Europy wschodniej (Mayer 1977). Grusza jest gatunkiem światłożądnym, znoszącym przejściowo ocienienie (Mayer 1977, Zarzycki 1984). Do wzrostu wymaga ciepłych i słonecznych stanowisk. Rośnie zarówno na glebach wilgotnych (łęgi), jak i świeżych oraz suchych (zarośla ciepłolubne). Wymaga gleb próchniczych, bogatych w składniki pokarmowe, najczęściej są to gleby-brunatne zawierające węglan wapnia (Mayer 1977).

Grusza rośnie przeważnie w żyznych zbiorowiskach leśnych, jednakże świetlistych i ciepłolubnych, odpowiadających siedlisku lasu świeżego i lasu mieszanego świeżego. Występuje także w lesie łęgowym. Mimo że wymaga żyznych siedlisk, spotyka się ją w borach mieszanych, w tych warunkach bowiem mniejsza żyzność jest rekompensowana korzystnymi warunkami świetlnymi. Spotykana jest także w zbiorowiskach zaroślowych, zarówno śródpolnych, jak i na suchych, ciepłych południowych zboczach (Balcerkiewicz 1990). Gdy zakwitnie, stanowi piękny i bardzo charakterystyczny element krajobrazu.

„Zasady hodowli lasu” zalecają grusze obok jabłoni, klonu, lipy i jawora jako domieszkę pomocniczą na siedliskach boru mieszanego świeżego. Wskazane jest jednak wprowadzać ją i w innych warunkach, zgodnie z jej wymaganiami siedliskowymi.

Grusza zaliczana jest do gatunków mniej wrażliwych na oddziaływanie SO2 i HF.

W młodości rośnie niezbyt szybko, ustępuje pod tym względem jabłoni i trześni. W badaniach Bühlera (1918) osiągnęła w wieku 11 lat wysokość 187 cm. W warunkach optymalnych dorasta do wysokości 15-20 m. Najczęściej pozostaje jednak w warstwie podszytu, często w postaci krzewiastej.

W naszych lasach grusza stanowi obecnie głównie cenną domieszkę biocenotyczną. Drewno jej ma jednak dużą wartość, służy bowiem do wyrobu mebli, instrumentów muzycznych, precyzyjnych przyborów kreślarskich, poszukiwana jest także na łoża broni myśliwskiej (Krzysik 1974). Owoce gruszy są przysmakiem dla dzików i jeleni. Z tego względu była wprowadzana w zwierzyńcach (Suchecki 1947). Obecnie należy ją polecać do wysadzania na poletkach łowieckich. Zasady wprowadzania gruszy są takie same jak w przypadku jabłoni.

Źródło: Jaworski A. „Charakterystyka hodowlana drzew leśnych” Kraków 1995