Dolnoreglowy bór jodłowo-świerkowy (bór jodłowo-świerkowy regla dolnego) — Abieti-Piceetum montanum W. MAT. 1967

Bory jodłowe i jodłowo-świerkowe z jednostkową domieszką buka i jaworu występujące w obrębie regla dolnego Sudetów i Karpat na wysokości 600—900 m n.p.m., zaliczane są do odrębnego zespołu Abieti-Piceetum. Skład florystyczny jest bardzo zbliżony do składu borów górnoreglowych, z którymi ma wiele wspólnych gatunków, zwłaszcza spośród gatunków charakterystycznych dla związku Vaccinio-Piceion i rzędu Vaccinio-Piceetalia.

W runie charakterystyczny jest duży udział paproci i mchów. Od borów górnoreglowych odróżnia się brakiem niektórych roślin górskich, jak: liczydło górskie (Streptopus amplexifolius), ciemiężyca zielona (Veratrum lobelianum) i szczaw alpejski (Rumex alpestris). Stosunkowo większy jest udział niż w reglu górnym gatunków z rzędu Fagetalia oraz występuje jastrzębiec leśny (Hieracium murorum) i wietlica samicza (Athyrium filix-femina) zamiast występującej w reglu górnym wietlicy alpejskiej (A. distentifolium = A. alpestre).

W porównaniu z Abietetum polonicum dolnoreglowy bór jodłowo-świerkowy ma więcej roślin górskich, takich jak: goryczka trojeściowa (Gentiana asclepiadea), podbiałek alpejski (Homogyne alpina), kosmatka żółtawa (Luzula luzulina = L. flavescens), przenęt purpurowy (Prenanthes purpurea). Różnice te można przyjąć za wystarczające dla uznania Abieti-Piceetum montanum za odrębny zespół.

Abieti-Piceetum montanum zajmuje siedliska nie nadające się dla buczyn, na podłożu ubogim, jak piaskowce bezwapienne i skały krystaliczne, miejsca gdzie łatwo zachodzi bielicowanie gleby lub miejsca stosunkowo chłodne, jak kamieńce na dnach dolin z częstymi inwersjami temperatur. Naturalne płaty zespołu przywiązane są do gleb brunatnych wyługowanych, gleb płowych lub bielicowych.

Zbiorowiska borów jodłowo-świerkowych mogą być trudne do odróżnienia od zastępczych zbiorowisk antropogenicznych powstałych wskutek wprowadzania gatunków drzew iglastych na siedlisku kwaśnej buczyny.