Dąb - Quercus

Rodzaj Quercus — dąb

Drzewa, rzadko krzewy, o liściach opadających lub zimotrwałych. Pąki pokryte dachówkowato wieloma łuskami. Pąki boczne skupione charakterystycznie na wierzchołkach pędów przy pąku szczytowym. Liście zawsze pojedyncze, piłkowane, ząbkowane, pierzastowrębne lub pierzastosieczne, rzadko całobrzegie.

Kwitną jednocześnie z rozwojem liści lub nieco później. Kwiaty wiatropylne, niepozorne; męskie zebrane w zwisające, wąskie, zielonkawe kotki, żeńskie pojedyncze lub po kilka w kłosach. Kwiaty pręcikowe z okwiatem niezróżnicowanym, zwykle 6-dzielnym, zawierające po 6—12 pręcików. Kwiaty słupkowe siedzące, buteleczkowatego kształtu, każdy w osobnej miseczce, składające się ze słupka z trójdzielnym czerwonym znamieniem i 3—4-komorowej zalążni. Owocem jest orzech (żołądź), osadzony w otwartej, czasem głębokiej, kubkowatej miseczce, dojrzewający w ciągu jednego lub dwóch lat. Nasiona kiełkują podziemnie.

Około 600 gatunków dębu rośnie głównie w umiarkowanej strefie na półkuli północnej w Ameryce Północnej, w Azji i w Europie; w strefie gorącej — tylko w górach.

W Polsce występują w stanie dzikim 3 gatunki; Q. robur (dąb szypułkowy), Q. petraea (bezszypułkowy) i Q. pubescens (dąb omszony); ten ostatni na jednym tylko stanowisku. Z gatunków obcych zdecydowanie najbardziej rozpowszechniony jest Q. rubra (dąb czerwony). Większość gatunków dębów to ważne drzewa leśne, dostarczające cennego drewna.

Wszystkie dęby są również drzewami parkowymi, ozdobnymi; liście wielu gatunków barwią się jaskrawo na jesieni. Należą do drzew długowiecznych.

Ze względu na dużą liczbę gatunków rodzaj Quercus jest dzielony na 3 podrodzaje, a te z kolei na sekcje.

d/dab-quercus.txt · ostatnio zmienione: 2013/09/15 12:39 (edycja zewnętrzna)