Czyszczenia wczesne zaczyna się od odnowień wyróżniających się szybkimi przemianami i z tego względu wymagającymi opieki. Do takich należą odnowienia naturalne o bogatym składzie gatunkowym, urozmaiconej formie zmieszania i bogatej strukturze. W następnej kolejności cięciami pielęgnacyjnymi należy objąć odnowienia sztuczne, w których w nadmiarze pojawiły się naloty, przedrosty i odrośla gatunków lekkonasiennych i innych, oraz odnowienia wadliwe, przy których zakładaniu nie zastosowano właściwej formy zmieszania. Mniej pilne są odnowienia sztuczne, gdzie prace wykonano prawidłowo, zapewniając odpowiedni skład gatunkowy i właściwą formę zmieszania.

Lite uprawy z sadzenia na słabszych siedliskach pielęgnuje się dopiero w ostatniej kolejności. Czyszczenia wczesne, jako szereg następujących po sobie zabiegów pielęgnacyjnych, należy przeprowadzać systematycznie we wszystkich uprawach i samosiewach, powtarzając je w miarę potrzeby, tak aby do zwarcia doprowadzić dobrze ukształtowane, silnie ukorzenione, zdrowe drzewka pożądanych gatunków we właściwej dla nich formie zmieszania, stosując następujące nawroty cięć:

• w uprawach i samosiewach mieszanych lub różnowiekowych powinny być wykonane 2 lub 3 cięcia pielęgnacyjne w odstępach co 4 lub 5 lat,
• w litych odnowieniach iglastych (sosnowych lub świerkowych), zwłaszcza w odniesieniu do sadzeń, można ograniczyć się do jednorazowego zabiegu (przy siewach co najmniej dwa zabiegi).

Intensywność czyszczeń, a także ich nawrót są uzależnione od stopnia zagęszczenia odnowienia, składu gatunkowego, formy zmieszania i siedliska. Im bardziej jest złożony skład gatunkowy odnowienia, bogatsze siedlisko, tym intensywniejszy i częściej powtarzany powinien być zabieg. Odnowienia z rzadkiego siewu lub sadzenia, jednogatunkowe lub mieszane o grupowej i kępowej formie zmieszania, na słabszych siedliskach, mogą być pielęgnowane mniej intensywnie i w dłuższych nawrotach.

Najstosowniejszą porą wykonywania czyszczeń wczesnych jest okres letni, po ukończeniu wiosennych prac odnowieniowych. Drzewa liściaste przeznaczone do usunięcia zostają wówczas w znacznym stopniu pozbawione siły odroślowej. Jeżeli chce się uzyskać zdrowe, silne odrośla z pni młodych drzew, których formę należy poprawić, sezon letni jest nieodpowiedni i wówczas czynność tę wykonuje się przy końcu zimy, po ustąpieniu mrozu.