Padus avium MILL. (Prunus padus L., Padus racemosa GILIB., Cerasus padus DELARBRE) — czeremcha pospolita

Krzew lub drzewo wysokości do 15 m o szerokiej koronie ze zwisającymi gałęziami.

Liście długości 6—12 cm, eliptyczne lub podłużnie odwrotniejajowate, nagle zaostrzone, u nasady sercowate, na brzegu ostro piłkowane. Górna strona liści matowozielona, pomarszczona; dolna szarozielona, naga lub z kępkami włosków w kątach nerwów; ogonki krótkie, czerwone, z 2 gruczołkami.

Korę w młodości ma szarą, z licznymi dużymi, jasnobrązowymi przetchlinkami. Pąki zaostrzone, czarnobrązowe, błyszczące, pokryte wieloma łuskami. Roztarte liście, kwiaty i kora wydają nieprzyjemny zapach.

Kwitnie w maju. Kwiaty białe, średnicy 1—1,5 cm, zebrane początkowo w stojące, później zwisające, luźne grona długości 10—15 cm, o silnym zapachu. Owoce czarne, kuliste, błyszczące pestkowce, średnicy 6—8 mm; dojrzewają w końcu lipca.

Czeremcha jest gatunkiem pospolitym w Polsce; występuje nad brzegami wód i w wilgotnych lasach, gdzie rośnie z olszą czarną, kaliną koralową, kruszyną itp. Lubi gleby żyzne i wilgotne, dobrze znosi zacienienie. W młodości rośnie bardzo szybko; żyje do 60 lat. Odznacza się dużą zdolnością wytwarzania odrośli z pnia i korzeni. Gałęzie wywróconych pni po zetknięciu z ziemią często wypuszczają korzenie przybyszowe.

Drewno zróżnicowane na jasnożółty biel i brązowożółtą twardziel, średnio ciężkie, miękkie, łupliwe, nietrwałe.