Bronowanie spełnia w uprawie gleby wieloraką rolę:

• spulchnianie powierzchniowe gleby i niszczenie wytworzonej skorupy,
• rozkruszanie brył, niszczenie siewek chwastów oraz wydobywanie na powierzchnię rozłogów perzu,
• wyrównywanie gleby po orce lub drapaczowaniu,
• spulchnianie i wyrównywanie gleby przed wysiewem nasion,
• przykrywanie nasion rozsianych na zielony ugór,
• mieszanie z glebą kompostu lub nawozów mineralnych.

W zależności od celu, jaki zamierza się osiągnąć przez bronowanie, stosuje się różne typy bron. Brony ciężkie (do 120 kg) pracują do głębokości 6—10 cm, średnio ciężkie (do 80 kg) — do głębokości 4—6 cm, a lekkie (30—50 kg) — do 2—5 cm.

Bronuje się najczęściej sposobem „w dwa ślady” polegającym na tym, że bronę po tej samej powierzchni przeprowadza się dwukrotnie, na krzyż. Na glebach lekkich i będących w dobrej kulturze może wystarczyć jednorazowe bronowanie. W zależności od zadań uprawy na tych samych kwaterach mogą być stosowane brony o różnej masie. Bezpośrednio po orce wystarczają brony lżejsze. Ten typ bron spełnia najczęściej również dobrze zadanie przy zwalczaniu wschodzących chwastów.

Pora bronowania zależy w dużej mierze od stanu wilgotności gleby. Jeżeli gleba jest zbyt sucha, brona może powodować nadmierne rozdrabnianie lub nawet rozpylanie agregatów glebowych.

Prędkość bronowania zależy przede wszystkim od celu, któremu ono służy. Gdy chodzi o rozkruszanie brył, stosuje się większe szybkości. Spulchnianie i wyrównywanie gleby przed siewem oraz bronowanie po orce dokonuje się przy wolniejszym ruchu brony. Spulchnianie przed siewem nie powinno być za głębokie, najlepiej 2—5 cm, w zależności od głębokości wysiewania nasion.